Titel

Guido de Neve bleek al op zeer jonge leeftijd begaafd met een uitzonder­lijk muzikaal talent. Reeds op zijn elfde werd hij als leerling aanvaard aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel in de klas van Kati Sebestyen.

In 1984 ontmoette de Neve in Assisi de Hongaarse violist Sandor Végh. Die kennismaking zou zijn verdere ontwikkeling ingrijpend beïnvloeden. Dat gold in de eerste plaats tijdens de daarop volgende zes jaar van intensieve zelfstudie, een periode waarin Guido de Neve een zeer persoonlijke manier van interpreteren ontwikkelde. Die inzet zou in binnen‑ en buitenland worden beloond.

Sinds 2004 concerteert Guido de Neve zowel op de moderne viool als op barokviool en romantische viool om zo de klankwerelden van zowel oude als moderne instrumenten te exploreren. De soloprogramma’s met Bach op barokviool, Ysaÿe op romantische viool en Xenakis op moderne viool zijn allemaal resultaten van deze grondige herbronning.

Maar de Neve is niet alleen een gepassioneerd violist. Hij wordt wijd en zijd gewaardeerd voor zijn opzoekingswerk naar en ‘restauratie’ van onuitgegeven manuscripten. Tevens is Guido de Neve een enthousiast pedagoog. Als docent viool, verbonden aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium te Antwerpen, stelt hij al zijn kennis en ervaring ten dienste van jonge aankomende musici.

Guido de Neve speelt op drie verschillende violen. Als barokviool een Hendrik Willems uit 1692, voor de concerten op romantische viool speelt hij op één van de weinig overgebleven violen van de Antwerpse bouwer Mathys Hofmans (1650) en zijn moderne viool is een Boheemse kopie van een Ruggieri..

Tussen 1717 en 1720 schrijft Johann Sebastian Bach zijn beroemde Ciaccona. Een mijlpaal in de compositie voor viool solo. Een thema van 4 maten dat steeds herhaald wordt, in nieuwe variaties, en dit gedurende 15 minuten. Indrukwekkend! Brahms schrijft in een brief aan Clara Schumann over Bach’s Ciaccona: “als ik me voorstel dat ik het stuk had kunnen maken, zelfs maar bedenken…”

Niet alleen Brahms was onder de indruk. Ook andere componisten laten zich inspireren om het beste van zichzelf te geven in een ciaccona. Zo schrijft de geniale maar helaas vergeten Paolo Litta in 1924 een Ciaccona-Ballata die op zijn zachts gezegd bijzonder is.  En in 1944 voltooit Béla Bartok zijn Tempo di ciaconna.

Al sinds mijn 18de speel en leef ik (met) dit meesterwerk. En nog steeds verander en herwerk ik “mijn” ciaconna. Eerste live opname als ik 18 ben, nog op moderne viool. Veel later in 2009 voor de VRT maar dan al op barokviool. En vandaag nog helemaal anders, maar wel met het besef ik dat ik er waarschijnlijk nooit in ga slagen om alles te laten klinken zoals ik het mij voorstel.

Johann Sebastian Bach Ciaccona (1720)              op barokviool

Paolo Litta Ballata-Ciaccona (1924) op romantische viool

Béla Bartok Tempo di ciaccona (1944) op moderne viool

Heinrich Ignaz Franz Biber Passagaglia (1670) op barokviool